خدا ، طعم خوشی رو یه روز بده به ما
حکیمی میگفتش خدا ، نمیتونه یه جا
من به مدرسه میرفتم درس بخونم
تو میرفتی دکتر شی ولی اون نمیدونست چرا
خیاط زخمای تنشو با شانس میدوخت
مثل عاشقی توو درام رنسانس میسوخت
پول توو جیبی من هفتگی بود مالِ تو روزانه
ولی اون بعدِ مدرسه آدامس میفروخت
سرِ زنگ انشاء ، زنگ ادب و عبرت
موضوع همیشگی علم بهتر است یا ثروت
من نوشتم علم ، علمی که عفت میاره
دانلود آهنگ بی آسمون از پوریا پوتک
چون مادرم همیشه میگفت که علم ثروت میاره
تو هم نوشتی علم ، دینی ریاضی
چون پدرت گفته بودش از ثروت بی نیازی
ولی ، اون همه ی برگش سفید بود
معلم گفت انشاهای دوستاتو ببین خوب
همه نوشتن ولی تو ننوشتی
میگی تموم شده بودش جوهر خودکار مشکیت
هیچ کاری نمیکنی سرِ کلاس فقط نشستی
دوستاتو ببین آماده میشن برا پزشکی
واسه اون نه جهنم معنی داره نه داره چیزی بهشت
حتی نداره توو ذهنش اعتقادِ ریزی بهش
شاید معلم نمیدونست بدونِ ثروت
نمیشه از این علمِ لعنتی چیزی نوشت
من توو خونه ای بزرگ شدم که بهاراش
بوی گل میداد و پدرم سعی میکرد مبادا
حس کنم یه وقت چیزی کمبودی دارم
خواست توو دلمون زندگی بویِ عشق بده برا ما
ولی اون توو خونشون دعوا و هی داد
پدرش توو خونه نشسته بیکار و هی باک
کلیه حقوق مادی و معنوی برای ملودی محفوظ می‌باشد. (مالکیت)
نظرات